Voorbij de diagnose –

Groei, kracht en eigenheid

Een diagnose zoals ASS of ADHD kan richting geven, maar het definieert niet wie je bent.

Mijn missie is om jongeren met een zorgintensieve diagnose weer in contact te brengen met hun ware zelf– los van labels en beperkingen.

✨ Jij bent niet je diagnose. Jij bent jij. En dat is precies genoeg.

Kijken voorbij de diagnose

Iedereen heeft unieke talenten, mogelijkheden en groeikansen, naast de uitdagingen die op hun pad komen. Ik help jongeren én hun ouders om niet vast te blijven zitten in conventionele overtuigingen.

In plaats van te focussen op beperkingen, werken we samen aan:
🔹 Een gezonde mindset
🔹 Praktische tools voor het dagelijks leven
🔹 Zelfvertrouwen om stevig in hun schoenen te staan

Regie nemen over je eigen leven

Groei is mogelijk – niet door jezelf te veranderen, maar door te leren hoe je jouw krachtkunt inzetten.

Iedereen verdient het om vol vertrouwen in het leven te staan, ongeacht de verwachtingen van de maatschappij.

💡 Jouw diagnose bepaalt niet jouw grenzen. Jij bepaalt jouw pad.

Diagnose: Ziekte of sleutel tot verandering?

💡 Ziekte is niet altijd genetisch bepaald—maar kan wel karmisch zijn.

Wanneer we geboren worden met een afwijking, ziekte of beperking, kan dit meer betekenen dan een medische diagnose. Het kan een bewuste keuze zijn op zielsniveau—een ervaring die we aangaan om te leren en te groeien. Soms nemen we onbewust patronen, blokkades of onverwerkte trauma’sover uit onze familielijn. Dit zijn karmische energieën die van generatie op generatie worden doorgegeven, totdat iemand ze doorbreekt en heelt.

Ziekte als spiegel van de ziel

Trauma’s en pijnen kunnen generaties lang voortleven. Wanneer een ziekte op latere leeftijdverschijnt, hoeft dit niet puur genetisch te zijn, maar kan het een weerspiegeling zijn van diepgewortelde gedragingen, overtuigingen of emotionele patronen.

🔹 Een ziektebeeld is geen toeval, maar een boodschap
🔹 We ontwikkelen symptomen op basis van ons gedrag en onze levenshouding
🔹 Een diagnose is geen beperking, maar een uitnodiging tot inzicht en groei

Een diagnose is uniek voor iedereen

Hoewel twee mensen dezelfde diagnose of beperking kunnen hebben, is de ervaring ervan voor ieder individu anders. Dit komt door de persoonlijke invullingen de achtergrond waaruit de diagnose is ontstaan.

✨ Jouw diagnose is niet wie je bent, maar hoe jij het leven ervaart.
✨ Jouw pad, uitdagingen en oplossingen zijn uniek voor jou.

De manier waarop iemand zijn beperking ervaart, wordt bepaald door:
🔹 Hoe je in het leven staat
🔹 Hoe je over jezelf denkt
🔹 Hoe je jezelf ziet en accepteert

Daarom is er geen universele oplossing voor een diagnose of beperking. Wat voor de één werkt, werkt niet per se voor de ander.

De sleutel ligt in zelfbewustzijnen het begrijpen van je eigen pad.

Een diagnose is geen identiteit

De ziekte zelf bestaat niet—de ervaring en de pijn wel. We nemen geen ziekte over, maar wel de patronen die zich ontwikkelen tot een diagnose. Een diagnose is geen definitie van wie je bent, maar een sleutel tot verandering.

Neem bijvoorbeeld autisme:

Een diagnose betekent niet dat je een autistbentof dat je je daaraan moet conformeren.

Het is een constatering van hoe jij de wereld ervaart en waar je groeikansen liggen.

✨ Dankjewel, diagnose, voor de inzichten die je me geeft.
✨ Dankjewel dat ik nu weet waar ik mijn aandacht op mag richten.
✨ Mijn diagnose bepaalt niet mijn grenzen—ik bepaal mijn eigen pad.

Zelfbevrijding: Jij bent niet je diagnose

In plaats van onszelf in hokjes te laten plaatsen, mogen we onze diagnose zien als een richtingaanwijzer.

Het is geen beperking, maar een uitnodiging om te onderzoeken, leren en groeien.

🔹 Waar kan ik mezelf helen?
🔹 Welke patronen mag ik doorbreken?
🔹 Hoe kan ik mijn eigen kracht omarmen?

Jouw diagnose is geen ziekte, maar een levensles—en daarmee de sleutel tot zelfbevrijding. 🔑✨

Leer- en gedragsproblemen:

een stoornis of een momentopname?

Is het een stoornis, of is het een uiting van iets dat op dit moment speelt?
Een fase in het leven van een kind- jongere, waarin het zich niet goed kan uiten, doordat het zelf niet begrijpt wat er aan de hand is. Overweldigd door emoties en prikkels zonder te weten hoe ermee om te gaan, kan dit zich uiten in gedrag dat verkeerd begrepen wordt.

Leerproblemen zijn niet per se een stoornis.
Er is niets 'mis', maar er is duidelijk sprake van een andere manier van informatie verwerken. Vergelijk het hoofd, maar met een kantoor waar alles binnenkomt en geordend moet worden. Wanneer informatie sneller binnenkomt da het verwerkt kan worden, ontstaat er chaos. Dit leidt tot stressreacties in het lichaam en een wisselwerking met de omgeving.

Als een kind niet leert omgaan met deze eerste signalen, kunnen onrust en wantrouwen zich vastzetten. Dit heeft directe invloed op het zelfvertrouwen en zelfbeeld en kan uiteindelijk een patroon worden, die meestal moeilijk te doorbreken is. Anderen reageren op deze gedragsverandering, wat een dynamisch effect oplevert tussen het kind en zijn omgeving. Vaak wordt niet eens gereageerd op wat er werkelijk speelt, maar op de emotionele lading die het gedrag met zich meebrengt.

Wanneer er onrust in het hoofd is, kan informatie niet goed verwerkt worden. Cruciale puzzelstukjes van bijvoorbeeld een rekensom vallen weg, waardoor het moeilijk is om tot een oplossing te komen.

Denk aan een printer die vastloopt:

• Er wordt te snel informatie verkregen, waardoor de verwerking wordt verstoord.
• Er ontbreken essentiële 'blaadjes' om informatie op te slaan.
• De instructies zijn onduidelijk; delen van de informatie zijn offline of 'de inkt is op'.
• Het systeem is overbelast door een gebrek aan structuur.
• De verbinding is verbroken—offline, niet aangesloten.

En als de informatie niet goed verwerkt kan worden, heeft dat invloed op het gedrag. Niet omdat er iets mis is, maar omdat er een andere benadering nodig is om tot een oplossing te komen.

Gedragsproblemen hoeven geen stoornis te zijn er is namelijk iets anders aan de hand dan het probleem.

Het gedrag is de uiterlijke verschijning van het gevoel eronder waar men niet bewust van is of niet meer bewust van is.

Gedragsproblemen zijn geen stoornis, maar een signaal

Gedrag is niet zomaar een probleem—het is een uiterlijke uiting van een dieperliggende emotie. Wat we vaak als ‘ongewenst gedrag’ bestempelen, is in werkelijkheid een signaal van iets dat zich onder de oppervlakte afspeelt.

De verborgen oorzaak achter gedrag

Wanneer we emoties uit eerdere ervaringen of trauma’s niet verwerken, blijven ze in ons systeem sluimeren. Totdat een bepaalde situatie ze triggert en het gedrag naar boven komt. Dit kan onbewust gebeuren, waardoor iemand niet begrijpt waarom hij of zij zo reageert.

🔹 Emoties bepalen gedragals ze niet worden verwerkt
🔹 Gedrags- en leerproblemenontstaan als gevolg van onverwerkte ervaringen
🔹 De opname en verwerking van informatiekan verstoord raken door onderliggende emoties

Het brein als zolderkamer

Je kunt het vergelijken met een zolderkamer waarin herinneringen en emoties worden opgeslagen. Maar als er geen structuur is of als het verwerkingsproces vastloopt, ontstaat er chaos. Dit uit zich in gedrag dat als storend wordt ervaren, terwijl het in werkelijkheid een oproep tot begrip en heling is.

Wat is de oplossing?

In plaats van te focussen op het gedrag zelf, is het belangrijk om te kijken naar de onderliggende emoties en ervaringen. Alleen dan kan het gedrag op een natuurlijke manier veranderen, zonder het te onderdrukken of te labelen als een stoornis.

💡 Gedrag is een taal – de sleutel ligt in wat eronder verborgen ligt.